Her seferinde yeni bir kampanya ve yeni bir paket önerisi ile arandım. Televizyonum yok ve televizyon izlemiyorum dediğimde yadırgandım veya garip sessizlikler oldu. Televizyon konusunda bu keskin bakış açısını nasıl kazandım peki.
Televizyon benim hiç izlemediğim bir şey değil. Uzaylı görmüş gibi davranmaya gerek yok. “Ben kitap okurum televizyon nedir ya” hikayesi anlatan, geçmişini unutan kişilerden de değilim. Hatta en popüler olduğu, renklendiği zamanları yaşadım televizyonun. Karne hediyesi olarak alındı bana o denli.
Zaman ve mekanın sınırlarını kaldırarak ‘şimdi’nin genişlemesini sağlayan bu cihazın en popüler zamanlarında maalesef kontrol eksikti. Özellikle çocuk psikolojisine uygun olmayan bir sürü yayın dolaştı durdu yıllarca. Şu an ne kadar kontrol vardır bilmiyorum ama internette dolaşan gündüz yayını videolarına bakarsak iyileşmenin çok da hissedilir olmadığını anlayabiliyoruz. Sorunun köküne inmek yerine haberi değiştirip değiştirip tekrar yayınlayan haber programları ve birbirinin sözünü keserek konuşan(hatta bazen kesemeyen ve birlikte konuşmaya devam eden) katılımcılarla ızdırap veren açık oturumlar da cabası. Seçme şansının olmadığı bir sürü şeyle izleyenlerin zihni çöplüğe çevriliyor.
İnanın bana; en az bir ay kadar süreyle izlemeye ara vermezseniz televizyonun ne kadar manasız bir şey olduğunu anlayamazsınız. İzliyorsanız da medya okuryazarlığı hakkında ders almak veya bilgi edinmek önemli. Nasıl sigara kutularının üzerinde sağlığa zararlı yazıyorsa televizyon programlarında da “televizyon, zaman ve mekan algınızı değiştirerek size sanki topluluğun bir parçasıymışsınız veya bir olaya şahit oluyormuşsunuz hissi uyandırır” uyarısının yapılması gerekiyor.
ileri okuma için linkler bırakıyorum buraya;
McLuhan’IN TELEVİZYON TEORİSİ hakkında,
https://ticaret.edu.tr/uploads/kutuphane/dergi/s15/17-31.pdf
MEDYA OKURYAZARLIĞININ ÖĞRENCİLERİN TELEVİZYON DİZİLERİNDEKİ MESAJLARI ALGILAMALARINA ETKİSİ
